تبیان، دستیار زندگی
شمشیر و شمشیر بازی، در اسلام جایگاه و منزلت خاصی دارد که بر کسی پوشیده نیست. بدون تردید اگر شمشیرهای نیرومند و خداجوی رزمندگانی همچون امیرالمومنین علی علیه السلام و حمزه سید الشهدا علیه السلام نبود، اسلام به خوبی پا نمی گرفت...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

شمشیربازی

شمشیر و شمشیر بازی، در اسلام جایگاه و منزلت خاصی دارد که بر کسی پوشیده نیست. بدون تردید اگر شمشیرهای نیرومند و خداجوی رزمندگانی همچون امیرالمومنین علی علیه السلام و حمزه سید الشهدا علیه السلام نبود، اسلام به خوبی پا نمی گرفت.

پیامبر گرامی اسلام، جملات زیبایی در وصف شمشیر دارند. ایشان بهشت و همه خوبی ها را در سایه شمشیر می بینند و می فرمایند:

"الجنّة تحت ظلال السّیوف؛

بهشت زیر سایه شمشیرهاست."

"الخیر کلّه فی السّیف و تحت ظلّ السّیف؛

همه خوبی ها در شمشیر و زیر سایه شمشیر است."

امام باقرعلیه السلام نیز در پاسخ حکم که می پرسد: "آیا صاحب شمشیر [که در روایات آمده] تویی"؟ می فرماید:

"یا حکم!... کلّنا صاحب السّیف و وارث السّیف؛

ای حکم!... همه ما صاحب شمشیر و وارث شمشیریم."

امام صادق علیه السلام شمشیر را یکی از مصادیق "قوة" در تفسیر آیه

"واعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة" می داند:

"عن ابی عبدالله علیه السلام فی قول الله تعالی" "و اعدوا الهم مااستطعتم من قوّة" قال: سیف و ترس؛

حضرت اباعبدالله، امام صادق علیه السلام در باره تفسیر فرموده خداوند متعال: "آن چه قوّه و توان دارید، برای [مقابله با] آن ها مهیا سازید". فرمودند: [منظور] شمشیر و سپر است."

بهترین شمشیرزن تاریخ

بدون تردید، حضرت علی علیه السلام اولین پیشوای شیعیان جهان، بهترین، نیرومندترین و متخصص ترین شمشیرزن تاریخ بوده است؛ به عنوان نمونه، در جنگ بدر که اولین جنگ بین مسلمین و مشرکان بود، و تعداد مسلمانان 313 نفر و تعداد و امکانات مشرکان، بیش از سه برابر مسلمانان بود، و این جنگ به نفع مسلمانان پایان پذیرفت. نیمی از مقتولان دشمن، یعنی 35 یا 36 نفراز آنان، تنها با شمشیر شیرخدا، حضرت علی علیه السلام از پای در آمدند، که اسامی یکایک آنان به تفصیل در کتب تاریخی و روایی آمده است.

کم ترین عددی که برای کشته شدگان به دست آن حضرت در این جنگ بیان شده، 27 نفر است. جالب این که در جنگ های قدیم، جنگجوترین، نیرومندترین و شجاع ترین افراد، به عنوان پرچمدار، برگزیده می شدند، زیرا چنان چه پرچمدار کشته شده و یا فرار کند، لشکر شکست خواهد خورد. دشمنان اسلام نه نفر از ورزیده ترین و شجاع ترین جنگجویان خود را به عنوان پرچمدار انتخاب کرده بودند، که اگر یکی از آن ها کشته شد، دیگری پرچم را به دست گرفته و جنگ را اداره نماید. همه این نه پرچمدار با ضربت شمشیر حضرت علی علیه السلام از پای در آمدند.

خود آن حضرت علیه السلام در برنامه هایی که به معاویه می نویسد، قدرت شمشیرزنی خویش را این چنین به رخ معاویه می کشد:

"فانا ابوحسن قاتل جدّک و خالک و اخیک شدثاً یوم بدر، و ذلک السّیف معی؛

من ابوالحسن هستم، کشنده جدّ تو [پدر مادرت هند جگر خوار که عتیة بن ربیعه باشد] و دایی تو [ولیدبن عتبه] و برادرت [حنظلة بن ابی سفیان]، که آن هارا در جنگ بدر تباه ساختم، و [اکنون هم] آن شمشیر با من است."

"وعندی السّیف الّذی اعضضته بجدّک و خالک و اخیک فی مقام واحد؛

و شمشیری که با آن به جدّ [مادری] تو [عتبة بن ربیعه] و به دایی ات [ولیدبن عتبه] و برادرت [حنظلة بن ابی سفیان] در یک جا (جنگ بدر) زدم، نزد من است."

آن حضرت همچنین در باره مهارت، شجاعت و سرعت عمل خویش در شمشیرزنی می فرماید:

"فامّا انا فوالله دون ان اعطی ذلک ضرب بالمشرفیة تطیر منه فراش الهام، و تطیح السّواعد و الاقدام؛

و اما من به خدا سوگند، پیش از آن که به دشمن فرصت و توانایی دهم، با شمشیرهای مشرفی چنان به ام خواهم زد که ریزه استخوان های سر او بپرد و بازوها و قدم های او قطع شود."

جالب این که ضربات شمشیر حضرت علی علیه السلام، از ضربات شمشیر همه شمشیر زنان دیگر متمایز بود. در حدیث می خوانیم:

"کانت ضربات علی بن ابیطالب علیه السلام ابکاراً، کان اذا اعتلی قدّ، و اذا اعترض قط؛

ضربه های علی بن ابی طالب علیه السلام در نوع خود بی سابقه بود. هنگامی که از بالا ضربه می زد، تا پایین می شکافت و هنگامی که از عرض، ضربه می زد، دو نیم می کرد."

آموزش شمشیربازی

حضرت علی علیه السلام، گاه فنون و تکنیک های شمشیرزنی و نحوه غلبه بر حریف را، به نیروها و یا فرزندان خویش آموزش می داد. ما در این جا به برخی از آموزش های آن حضرت اشاره می نماییم:

1- "عضّوا علی النّواجذ، فانّه انبی للسیوف عن الهام؛

دندان هایتان را بر هم بفشارید، زیرا این طرز رفتار، شمشیرها را از سرها بیش تر دور می کند."

2- "واکملو الّلامة؛

و زره را کامل بپوشید [زره خودار و آستین دار بپوشید، تا جایی از تن شما نمایان نباشد]."

3- "و قلقلوا السیوف فی اغمادها قبل سلّها؛

و شمشیرها را در غلاف، پیش از بیرون کشیدن بجنبانید [تا در وقت حاجت، بیرون کشیدن آن آسان باشد و یا این که صدای آلات جنگ را به گوش دشمن رسانیده، خود را آماده نشان دهید، تا نگران گشته، بترسد و باعث مغلوب شدن او شود]."

4- "والخظوا الخزر؛

و با گوشه چشم [به دشمن] بنگرید [زیرا به تمام چشم نگاه کردن، علامت ترس است که بر اثر آن دشمن جرات یافته، ممکن است غلبه نماید]."

5- "و نا فحوا بالظبی؛

و با نوک و دم شمشیرها زد و خورد نمایید [و مانع جلو آمدن دشمن شوید]."

6- "و صلوا لسّیوف بالخطی؛

و شمشیرها را [اگر کوتاه است] به پیش نهادن گام ها [به دشمن] برسانید."

7- "وامیتوا الاصوات، فانّه اطرد للفشل،

و صداها را خاموش کنید [غوغا وهیاهو بر پا ننمایید]، زیرا متانت و آرامی [از هر چیز] خوف و ترس را زودتر دور می کند."

8- "و اعطوا السیوف حقوقها؛

[و به طور خلاصه] حقوق شمشیرها را بپردازید ( و با دلاوری، شمشیر بر دشمن فرود آورید)."

منبع:

ورزش در اسلام ، حسین صبوری

اسب سواری

تیراندازی

شنا