همگرايي فقهي، نياز واقعي امروز

امام موسي صدر در سالهاي پاياني دهه چهل و آغازين دهه پنجاه، بر وحدت فقهي تأكيد داشت؛

برای مطالعه قسمت اول اینجا کلیک کنید

امكان وحدت فقهي

امام صدر به خوبي مي دانست كه موضوع فقه، افعال مكلفان است وخود فقه نيز تئوري زندگي انسان مسلمان از گهواره تا گور.

بنابراين، وحدت حقيقي در صورتي عينيت مي يابد كه در محور فقه بروز و ظهور داشته باشد، در غير اين صورت وحدت، صوري و ناپايدار خواهد شد. او به اين وحدت ايمان راسخ داشت و آن را قابل عمل و اجرا مي دانست. ايشان وقتي در پنجمين كنفرانس مجمع بحوث اسلامي، طرح مدوني را در اين خصوص به حاضران ارائه كرد، بي هيچ استبعادي مورد استقبال انديشمندان و فقهاي شيعه و سني جهان اسلامي قرار گرفت. امام موسي صدر چند سال پيش از آن، در نامه خود خطاب به شيخ حسن خالد در اين باره مي نويسد:

«مثلا مي توان اين پيشنهاد را بررسي كرد كه در رؤيت هلال، به طريق نوين علمي و تعيين زاويه ديد هلال در افق تكيه و روز عيد را با دقت علمي مشخص كنيم تا همه مسلمانان در يك روز عيد داشته باشند و دربسياري دشواري ها صرفه جويي شود و از لحاظ تعطيل و ديد و بازديد، دشواري هاي ناشي از تعدد روزهاي عيد را نداشته باشيم، نيز مي توان شكلي از اذان را كه براي همگان مورد قبول باشد، بررسي كرد». (8)

وحدت فقهي در نگاه امام موسي صدر، گوهر گرانبهايي بود كه هرگز در تلاش براي تحقق آن در جوامع اسلامي شك نكرد. او در زمان مرجعيت استادش آيت الله بروجردي، از نزديك شاهد نور افشاني اين گوهر و عينيت يافتن بخش كوچكي از اين مهم شده بود؛ از اين رو خود و امت اسلامي را در چند قدمي وحدت فقهي مي ديد. فقيه بزرگ آيت الله بروجردي كه نسبت به مسئله وحدت فقهي نظر مثبت داشت، در يك اقدام جدي، حدود چهار صد فتواي فقهي و احكام مربوط به مناسك حج را به نقل از امام صادق (ع) كه از طريق اهل تسنن، كتب صحاح سته وغير آن نقل شده و مورد قبول علماي شيعه بود، براي پادشاه عربستان مي فرستد تا اين كنگره عظيم جهاني طبق روايات و مباني مشترك ومورد قبول فريقين، به صورت هماهنگ برگزار شود و از اين تجلي گاه توحيدي، بيشترين بهره برداري به نفع جهان اسلام و مسلمانان انجام پذيرد. (9)

اين فتاوا و احكام كه طي نامه اي ارسال شده بود، در آن ايام مورد استقبال محافل علمي و شخصيت هاي مذهبي جهان اسلام قرار گرفت و متن كامل آن در مجله «رساله الاسلام » ارگان دار التقريب بين المذاهب الاسلاميه و روزنامه ها و مجلات عربستان انتشار يافت. (10)

اگر رهبران مذاهب اسلامي، به ضرورت اين مسئله ايمان داشته باشند و در اين راه تلاش كنند، امت اسلام به زودي از ثمرات سرنوشت ساز آن بهره مند خواهند شد. به همين دليل او در بخش پاياني نامه خود به شيخ حسن خالد، همه صاحبان وجدان هاي بيدار و نيات خير را در راه احياي اين ارزش گرانبهاي اسلامي، به همكاري و ياري مي طلبد.

همگرايي فقهي، نياز واقعي امروز

امام موسي صدر در سالهاي پاياني دهه چهل و آغازين دهه پنجاه، بر وحدت فقهي تأكيد داشت؛ زماني كه در دنيا سيستم دو قطبي غرب وشرق، به سركردگي امريكا و شوروي حاكم بود و هنوز بسياري حساسيت هاي دشوار امروزي رخ ننمايانده بود؛ اما امروز كه با سقوط اتحاد جماهير شوروي، جهان به سوي تك قطبي شدن پيش مي رود واستكبار غرب به سركردگي امريكا، همه ملت ها و دولت ها را به تبعيت ازخود فرا مي خواند و از سوي ديگر در اثر پيشرفت تكنولوژي، ارتباطات ماهواره اي و رايانه اي، جهان به صورت دهكده اي كوچك در آمده است كه دنياي اسلام در يكي از محله هاي آن قرار گرفته است، ضرورت وحدت فقهي در ميان مسلمانان و مذاهب اسلامي بيش از پيش نمايان مي شود.

اكنون كه استكبار جهاني و صهيونيست بين المللي با قلدري تمام درپي غارت منافع كشورهاي اسلامي بر آمده و خزائن مادي و معنوي مسلمانان را با شيوه هاي شيطاني به تاراج مي برند، بر رهبران وانديشمندان مذهبي و سياسي امت اسلامي است كه از عناصر و عوامل تعدد و تفرقه پرهيز كنند و براي نشر فرهنگ وحدت فقهي تدبير اساسي بينديشند و در راستاي حراست از حريم اسلام و حرمت مسلمانان چاره انديشي كنند. امروز به هيچ وجه معقول نيست، كه از خانه ما و كوچه پس كوچه هاي اين محله كوچك، صداهاي تفرقه انگيز و گوناگون برخيزد وهر كس براي خويش جداگانه يا هر فرد و گروهي با سليقه و برداشت خاص خود به احكام اسلام عمل كند. امروز جهان اسلام در مقابل شرك، كفر و نفاق بين المللي و در راستاي احياي دوباره تمدن بزرگ اسلامي، به اتحاد و همبستگي حقيقي نيازمند است كه اين مهم تنها با وحدت فقهي ممكن است.

علاوه بر اقدام عملي مرحوم آيت الله بروجردي كه پيش تر بدان اشاره شد، دو فقيه نو انديش ديگر، مرحوم آيت الله سيدمهدي روحاني و مرحوم آيت الله ميرزا علي احمدي ميانجي در اقدامي ابتكاري و مشترك، به تحقيق در اين وادي سرنوشت ساز پرداختند و اثر ماندگار و كار آمدي تحت عنوان «احاديث اهل البيت عن طرق اهل السنه » را از خود به يادگار گذاشتند و در واقع زمينه را براي كارهاي اساسي تر، پيرامون «وحدت فقهي » توسط انديشمندان و فقهاي نسل حاضر و آينده مهيا ساختند. روشن است كه بهترين تجليل ازتلاش هاي علمي شخصيت هاي فوق ادامه، رشد و شكوفا كردن راه پرفراز و نشيب آنان است.

منبع:هفته نامه -پگاه حوزه - 1386- شماره 207                 تنظیم:نقدی-حوزه علمیه تبیان

پی نوشت ها:

8 .امام موسي صدر، اميد محرومان، ص 277.

9 .مجله حوزه، ش 44 ـ 43، ص 83.

10 .زندگاني آيت الله بروجردي، محمد واعظ زاده خراساني، ص 377