در کلام بزرگان
آیت اللّه حسن زاده آملی می فرمودند:
«روزی به دیدن و عیادت ایشان رفتم، مشاهده کردم آقا سخت مضطرب است و بی تابی می فرماید. عرض کردم: آقا چرا اینقدر بی تاب هستید؟ چرا مضطربید؟ فرمود: آقا! بی تابی من برای اینست که درسم تعطیل شده است.»
آیت اللّه اسماعیل پور می فرمودند:
«زمانی آیت اللّه العظمی آملی به درس تشریف آوردند و علائم بیماری در چهره ایشان نمایان بود و فرمودند: من امروز تب داشتم و حالم مساعد نبود، اما برای اینکه درس تعطیل نشود و من بر شما حجت بوده باشم به درس آمدم. یادم می آید آقا مدّتی در یکی از بیمارستانهای تهران بستری بودند و از علاقه بسیاری که به علم و تدریس داشتند هر روز صبح به قم می آمدند و درس صبح خود را گفته و سپس به تهران بازمی گشتند...»
حجةالاسلام لاریجانی نیز می گوید:
: در این یکی دو سال اخیر ایشان سکته ناقص کرده بود و پزشکان آقا را از تدریس منع کرده بودند. معظم له از این موضوع بسیار ناراحت بود و می گفت: دکترها نمی گذارند درس بدهم، اگر درس بگویم خوب می شوم.
نیز در سالهای آخر عمرشان به علت ناراحتی چشمی که داشتند، زیاد نمی توانستند از چشمان خود استفاده کنند لذا یکی از شاگردانشان متون درسی را خدمتشان می خواند و آقا آراء خویش را بیان می فرمود و این رویه چندین سال ادامه داشت...
این سروصداها و زر و زیورهای دنیا در مقابل درس و بحث ارزشی ندارد و به طلاب می فرمودند: شما مطالعه کنید، شما فقط وقت خود را صرف تحقیق و علم نمایید. شمادرس بخوانید،اگرهمین درسهارا که معارف اهل بیت (ع) است خوب بخوانید، کم کم این مطالب در مقام عمل هم راهش باز می شود...
آیتاللهالعظمی اراکی ـ قدس سره ـ نیز فرمودند:
«...فقدان اسفناک عالم ربانی حضرت آیتالله آقای حاج میرزا هاشم آملی (رحمةالله علیه) ضایعهای است جبرانناپذیر برای عالم اسلام. این عالم بزرگ سالهای پربرکت عمرش را در راه تعلیم معالم اسلام در کرسی تدریس و تربیت علما و افاضل و در نشر علوم آل محمدصلی الله علیه وآله سپری کرد...»
رهبر معظم انقلاب حضرت آیتالله خامنهای نیز در پیام خویش فرمودند:
بسماللهالرحمنالرحیم
انالله و اناالیه راجعون
با تاسف و تأثر اطلاع یافتم که عالم جلیلالقدر و فقیه و اصولی برجسته و بزرگوار آیتاللهالعظمی حاج میرزا هاشم آملی ـ رضوانالله تعالی علیه ـ دار فانی را وداع کرد و به رحمت ایزدی پیوست.
ایشان از علمایی بودند که پس از طی مدارج عالیه و استفاده از محضر اکابر در حوزه علمیه نجف اشرف و سالها تدریس و تربیت شاگردان در آن حوزه، به قم هجرت کرده و در این حوزه مقدسه بساط تدریس را گسترد و منشأ افاضات فقهی و اصولی و تربیت تلامذه بسیار شدند و بزرگانی از حوزه درس ایشان بهره بردند.
وجود بابرکت این فقیه عالیمقام یکی از برکات الهی بر حوزه علمیه قم بود. و اکنون فقدان آن بزرگوار ضایعهای بزرگ محسوب میگردد. این جانب این حادثه مصیبتبار را به پیشگاه مقدس حضرت ولیعصر ارواحنا فداه و به مراجع معظم و علما و فضلای حوزههای علمیه و مقلدین ایشان و نیز به خانواده محترم، به خصوص به فرزندان برومند ایشان تسلیت عرض میکنم و رحمت و مغفرت الهی را برای آن مرحوم مسئلت مینمایم.
سیدعلی خامنهای
منبع: باشگاه اندیشه
گردآوری و تدوین: محمد حسین امین - گروه حوزه علمیه تبیان
