توصیه برای سرنگونی نظام

ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا بانگارش یادداشتی، راهكارهای حمایت از معترضان داخلی برای سرنگونی جمهوری اسلامی را بررسی كرده است.

به گزارش الف، متن كامل مقاله ریچارد هاس كه با عنوان دیگر کافی است در جدیدترین شماره نیوزویك منتشر شده به این شرح است:

چرا ما نباید دیگر در نبرد برای تغییر نظام در ایران در حاشیه باقی بمانیم.

دو مکتب فکری در آمریکا برای تعیین اینکه کاخ سفید چگونه باید به دیگر کشورها نزدیک شود، به طور سنتی در رقابت با یکدیگر بوده اند. رئالیست ها معتقدند ما باید در مورد اینکه کشورها چه اقداماتی فراتر از مرزهایشان انجام می دهند، دقت بیشتری کنیم. اما نومحافظه کاران اغلب برعکس این موضوع را اعتقاد دارند: آنها می گویند: خصوصیات و ویژگی های دیگر کشورها و اتفاقات درون آنها مهمتر است.

معتقدم که واشنگتن در اکثر موارد از عزم سیاسی جدی برای تغییر نظام در یکسری کشورها برخوردار نیست. آمریکا باید برای نمونه در راستای کنترل و مهار کره شمالی با  چین دارای حکومت غیردموکراتیک و برای کاهش زرادخانه های هسته ای با روسیه مستبد همکاری کند.

در بحبوحه حوادث 11 سپتامبر 2001، دولت بوش در مورد اینکه ایران در آستانه یک انقلاب است، ارزیابی های نادرستی مطرح کرد و به این نتیجه رسید که تعامل مستقیم با تهران باعث افزایش طول عمر نظام فعلی در ایران خواهد شد. در نتیجه یک فرصت ارزشمند برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران به نظر رسید که از دست رفت. پس از بوش، اوباما به قدرت رسید و با به روی کار آمدن رئیس جمهور جدید آمریکا، نگرش کاخ سفید در قبال ایران تغییر کرد و اوباما حاضر شد بدون ارائه پیش شرط  با ایران وارد مذاکره شود.

اوباما( همچون جورج اچ. دبلیو بوش " بوش پدر" که نماینده هایش اندکی پس از حادثه میدان "تیان آن من" با نمایندگان چین دیدار کردند) با این اقدام خود را از اعتقاد رئالیست ها بیشتر دور کرد.

ما نباید در خدمت دیپلماسی و مذاکره باشیم بلکه دیپلماسی و مذاکره باید در خدمت ما باشند و از آنها به عنوان ابزار استفاده کنیم. دیگر گزینه ها (استفاده از ابزار نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران و یا زندگی در کنار یک ایران دارای سلاح هسته ای) به شدت ناخوشایند بودند.

اگر دیپلماسی ناکام می ماند، اوباما به این فکر می افتاد که جلب حمایت داخلی و بین المللی برای اعمال تحریم های شدیدتر علیه ایران اقدامی آسانتر خواهد بود که این اقدام را نیز انجام داد و من در این راستا موضع اوباما را پذیرفتم.

از نظر من مذاکرات در مورد برنامه هسته ای ایران راه به جایی نخواهد برد. به نظر می رسد که ایرانی ها بر توسعه برنامه هسته ای خود مصمم هستند اما خوشبختانه به نظر می رسد برنامه هسته ای ایران با مشکلات فنی روبرو شده است که این اتفاق تصمیم گیری را در مورد اینکه آیا لازم است علیه ایران حمله پیشگیرانه ترتیب داد، به تاخیر می اندازد.

به جای این موضوع باید بر یک واقعیت دیگر متمرکز شویم: اینکه در حال حاضر ایران از هر زمان دیگری از پس از انقلاب ممکن است به تغییرات سیاسی بنیادین درونی نزدیک تر شده باشد. اوضاع در ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری دستخوش تغییر و تحولات چشمگیری شد و اعتراض حامیان موسوی، برعکس پیش بینی های خیلی ها گسترده تر و بیشتر شد.

آمریکا،اتحادیه اروپا و دیگر کشورها باید سیاستشان در قبال ایران را بر افزایش امید برای تغییرات در ساختار سیاسی در ایران متمرکز کنند. اوباما در 28 دسامبر پس از آنکه چند تن از معترضان در روز عاشورا کشته شدند، اعتراض کرد و باید بار دیگر به مقامات ایران اعتراض کند. کنگره و مقامات دیگر کشورها نیز باید این کار را انجام بدهند. آمریکا باید با اتحادیه اروپا و دیگر کشورها فشار بیاورد تا با ایران، تجارت و معامله نکنند.

افراد خارج از ایران باید به مردم ایران در دسترسی به اینترنت کمک کنند؛ ابزاری که ممکن است مهمترین شیوه برای گرفتن اطلاعات در ایران و هموار کردن زمینه كمك به معترضان باشد.

آنچه که مهمتر به نظر می رسد این است که باید از یکسری اقدامات جلوگیری به عمل آورد. اعضای کنگره و مقامات ارشد آمریکا باید از دیدار با مقامات ایران جلوگیری کنند. هر نوع کمک به مخالفان در ایران باید غیرخشونت آمیز باشد. مخالفان در ایران باید از سوی دولتهای غربی حمایت شوند نه هدایت. در این شرایط افراد خارج از ایران باید از ترسیم یکسری اهداف سیاسی برای معترضان امتناع کنند.

تحریم واردات بنزین و گازوئیل به ایران نیز باید به طور بین المللی مورد بحث قرار بگیرد. مذاکرات گروههای کاری غرب در مورد برنامه هسته ای ایران نیز باید ادامه یابد. اما اگر موفقیت و نتیجه مثبت غیرمنتظره ای در مورد برنامه هسته ای ایران حاصل شد، پاداش به ایران باید محدود باشد. بهبودی کامل روابط با ایران باید منوط بر اصلاحات جدی سیاست گذاری ها در ایران باشد.

منتقدان معتقدند که حمایت از تغییر نظام در ایران مقامات ایران را ترغیب می کند تا مخالفان در این کشور را آلت دست غربی ها معرفی کنند. اما مقامات ایران این کار را قبلا هم انجام داده بودند. افراد خارج از ایران باید معترضان را تقویت کنند. این روند در جریان است و زمان خواهد برد.