از راه شب تا سریال های شبانه

- حتی اگر در کارهای تصویری موفق تر باشی؟

من همیشه گفته ام که رادیو عشق است و با صدا کار کردن را نمی شود کنار گذاشت. این را کسانی که در رادیو بوده اند خوب درک می کنند. خیلی ها می گویند که اگر وارد کار تصویر شوی نمک گیر می شوی و دیگر سراغ رادیو نمی روی. من سال ها در رادیو کار کردم تا توانستم به این نقطه برسم. پختگی لحن و صدا چیزی است که با مدت ها تمرین و کار مستمر به دست می آید. من این تجربه ها را راحت از دست نمی دهم.

- ورودت به بازیگری تلویزیون چطور اتفاق افتاد؟

یکی دو سال قبل بود که سریال ستاره سهیل به من پبشنهاد شد که مرحوم امیر قویدل عزیز آن را کارگردانی می کرد. من در این سریال نقش اویس قرنی را داشتم و در کنار اساتید زیادی مثل آقای بهزاد فراهانی، پرویز پورحسینی، مرحوم خانم نیکو خردمند و... بازی می کردم.  این اولین کار تصویری من بود که اتفاقا خودم هم خیلی دوستش دارم. همیشه دلم می خواست شروع کارم با یک کار تاریخی و مذهبی باشد. یک کار سنگین که همیشه به آن افتخار کنم و خدا را شکر که اویس قرنی این طور بود. یعنی اگر بخواهم روراست باشم باید بگویم من اویس قرنی را واقعا دوست داشتم چون اولین کارم بود، و از طرف دیگر با خیلی از بزرگان کار کردم و از محضرشان درس گرفتم. کار با مرحوم قویدل برای من تجربه خوبی بود. بعد از آن در کار دیگری به اسم زخم شانه آهو بازی کردم که چند ماه هم در اهواز تصویربرداری شد اما بنا به دلایلی پروژه متوقف شد و چند وقت بعد که دوباره تیم را برای ادامه کار جمع کردند، من درگیر تصویربرداری به کجا چنین شتابان بودم و نتوانستم در ادامه آن کار حاضر شوم.

- به کجا چنین شتابان را چطور می بینی؟ ظاهرا انتقادهای زیادی از این کار شده.

به هر حال نظرات متفاوت است. اما من به شخصه از سریال خیلی راضی هستم. زمانی که من بازی در این سریال را شروع کردم ذهنیت دیگری داشتم و اصلا نمی توانستم پیش بینی کنم که کار چطور از آب در می آید. چون  پلان به پلان بازی می کردیم و من کلیات کار را در ذهنم نداشتم. اما الان که خودم کار را از تلویزیون دنبال می کنم می بینم که خیلی بهتر از آن چیزی شده که انتظار داشتم.