زهیر بن قین؛ سردار دوراندیش و خوشبخت

او از سرداران كوفه بود و در مراسم حج شركت نموده بود. در آغاز مى‎خواست از كاروان حسین (علیه‎السلام) جدا باشد و خود را بى‎طرف معرفى كند، ولى پیام دعوت به یارى از جانب حسین (علیه‎السلام) او را دگرگون كرد، اما هنوز دل به جانان نبسته بود. همسرش "دلهم" با سخنان داغ و آتشین خود، او را حسینى كرد، نام او "زهیر بن قین" بود.

او در شب عاشورا به امام حسین(علیه‎السلام) عرض كرد: «اگر هزار بار در راه تو كشته شوم و زنده شوم، دست از تو برنمى‎دارم.» روز عاشورا از سرداران سپاه امام بود، قهرمانانه با دشمن جنگید به طورى كه صد و بیست نفر از دشمن را به هلاكت رسانید و سرانجام بر سكوى پرافتخار شهادت ایستاد و مشمول این دعاى مستجاب امام حسین(علیه‎السلام) كه عالى‎ترین مدال براى او بود شد، آنگاه كه امام حسین (علیه‎السلام) به بالین پیكر به خون تپیده‎اش آمد، فرمود: «اى زهیر! خداوند تو را از نزدیكان درگاهش قرار دهد... »(5)