او می تواند كامو را گوربه گور كند؟

خبرگزاری فارس: 40 روز تا پنجاهمین سال درگذشت آلبر كامو ، نویسنده فرانسوی مانده است و رسانه‌های جهان این سؤال را پرسیده‌اند كه آیا پیكر او به خواسته نیكلا ساركوزی به پاریس می‌رود؟

به گزارش خبرنگار فارس، اگر بخواهیم صحنه مرگ آلبر كامو را مرور كنیم باید بگوییم: او اول یك بلیط قطار گرفته بود كه با آن به پاریس برود، ولی بعد سوار یك اتومبیل شد. بعد یكی از لاستیك‌های ماشین تركید و آلبر كامو كه آن موقع نویسنده معروفی شده بود به خاطر همان حادثه جانش را از دست داد. او 46 سال بیشتر نداشت.

كامو را سال 1960 در روستای كوچكی به اسم «لورمارین» دفن كردند كه بیشه‌های زیتون و سروهای بلندش او را به یاد زادگاه الجزایری‌اش می‌انداختند.

آخر او در شهر كوچك موندووی كه آن زمان بخشی از الجزایر فرانسه بود به دنیا آمده بود.

اما كامو آن‌قدر زنده نماند تا شاهد تغییراتی شود كه در 1962 با پایان یافتن جنگ استقلال الجزایر، این كشور را بدل به یك جمهوری كاملاً مستقل و خودمختار كرد.

خود او همیشه می‌گفت «وارث فرهنگی مدیترانه است» و هیچ وقت نمی‌گفت «وارث فرهنگی فرانسه است.»

حالا باید كامو را از خاك یك چنین جایی كه برای او همیشه پر از خاطره بوده درآورند و به پانتئن ببرند؛ جایی كه انبوهی از مشاهیر و بزرگان فرانسوی دفن شده‌اند.

این چیزی است كه دست كم نیكلا ساركوزی ، رئیس جمهور فرانسه به آن فكر می‌كند.

منتقدان می‌گویند ساركوزی با این كار می‌خواهد دنیای پس از مرگ این نویسنده را تصاحب كند تا از این طریق به خواسته خود برسد.

ساركوزی یك ویژگی شناخته شده دارد و آن این است كه فقط كتاب‌های انگشت‌شماری را می‌خواند.

او وقتی كتابی را می‌خواند تیم مطبوعاتی‌اش كاری می‌كنند كه كتابی را كه رئیس جمهور خوانده است، رسانه‌ای كنند.

وقتی ژان ماری لوكلزیو ، نویسنده فرانسوی جایزه نوبل ادبی سال 2008 را برد ساركوزی در سفرش به واشنگتن برای اجلاس سران G20 یكی از كتاب‌های او را با خود برد.

بلافاصله بعد از آن، گزارشگرانی كه نزدیك به دولت بودند و حوزه فعالیتشان دولت است درباره آن مطلب نوشتند.

ساركوزی در سفرش در سال 2007 به الجزایر در بازدید كوتاهی كه از یكی از شهرهای ساحلی دریای مدیترانه داشت با شوق و ذوق از آثار كامو تعریف كرده بود.

از آنجا كه او خودش را كاموخوان حساب می‌كرد، گفته بود تقریباً متأسف است از اینكه خودش در الجزایر به دنیا نیامده است.

در ساحل همان دریای مدیترانه و جلوی چشمان رئیس جمهور بخشی از قسمت اول رمان معروف «بیگانه» كه در آن مرد جوان به یك عرب شلیك می‌كند، به صورت تئاتر اجرا شد.

ساركوزی حالا دوست دارد كه كامو را در پانتئن دفن كنند و از این طریق علاقه خودش را به ادبیات فاخر نشان دهد اما نویسندگان این ادبیات چندان محل نمی‌گذارند.

او در گذشته این مسأله را كه متقاضیان كارهای خدمات عمومی باید رمان‌های تاریخی را بخوانند مسخره كرده بود.

تعدادی از روشنفكران علیه این رفتار اعتراض كردند و كتابی كه رئیس جمهور آن را مسخره كرده بود به یك از كتاب‌های پرفروش فرانسه تبدیل شد.

ساركوزی درباره برنامه اش برای خاكسپاری كامو در كلیسای پانتئن گفته است «اگر این كار انجام شود به یك سمبل خارق العاده تبدیل می شود.»

او قبلاً با خانواده كامو درباره این مسأله صحبت كرده است تا رضایت آنها را به دست آورد.

ژاك شیراك، رئیس جمهور فرانسه قبل از آن توانسته بود پیكر های آندره مالرو و الكساندر دوما را كه از نویسندگان سرشناس فرانسوی هستند به پانتئن ببرد.

در كنار نویسندگان و فیلسوفان معروفی كه در پانتئن دفن شده اند شمار زیادی هم از سیاستمداران و دانشمندان فرانسوی به چشم می خورد.

مثلاًژان مونه و ماری كوری از جمله این افراد هستند. خود ماری كوری تا امروز تنها زنی است كه در پانتئن به خاك سپرده شده است.

كاخ الیزه وقتی پیشنهاد رئیس جمهور فرانسه در رسانه ها منعكس شد در اظهارنظری گفت «كامو لایق این كار است.»

چهارم ژانویه (14 دی) پنجاهمین سالگرد درگذشت كامو است.

احتمالاً ساركوزی حساب مقاومت‌ها در برابر خواسته‌اش را نكرده چرا كه تاكنون كسی از آن حمایت نكرده است.

كاترین كامو، خواهر این نویسنده فرانسوی گفته است كامو این تشریفات و احترام‌ها را دوست نداشته است.

او حتی جایزه نوبل ادبیات را كه سال 1957 به او اهداء شد به دلیل نیازهای مالی قبول كرد.

كامو بی آنكه خودش را در دسته اگزیستانسیالیست ها حساب كند نویسنده ای با این طرز فكر شمرده می شود و اعتقاد زیادی به سیاستمداران ندارد.

او در كتاب «انسان طاغی» خودش بارها از حرف‌های سیاستمدارن انتقاد كرده و گفته است اعتقادی به دروغ های آنها ندارد.

اما اینكه قبر كامو در قبرستان دورفرید شكافته می‌شود و به پانتئن در مركز پاریس آورده می شود مسأله ای است كه خانواده او تصمیم گیری می كنند.

ژان كامو ، پسر این نویسنده فعلاً با نبش قبر پدرش مخالفت كرده و تلویحاً پیشنهاد رئیس جمهور فرانسه را نوعی كج فهمی نسبت به شیوه زندگی آلبر كامو توصیف كرده است.

از سوی دیگر كاترین كامو نیز در اظهارنظری گفته است: برادرم از كارهای تشریفاتی اینچنینی بیزار بود.

اگر قرار باشد تابوتی تازه برای آلبر كامو بسازند و به پانتئن منتقلش كنند، این مَركَب چوبی در كنار امیل زولا ، ژان ژاك روسو و ویكتور هوگو دفن خواهد شد.

خبرگزاری فارس

تنظیم:بخش ادبیات تبیان