تفاوتهاى دنیا و آخرت !
مسلما بین دنیا و آخرت تفاوتهایى است؛ اگر شباهتی وجود دارد، وجود تفاوت هم حتمى است .
براى بدست آوردن تفاوتهاى این دو جهان باید به توصیفهایى كه از ناحیه متون دینى در این باره رسیده مراجعه كنیم ، اكنون چند تفاوت را بیان مى كنیم :
1- ثبات و تغییر:
در این جهان حركت و تغییر هست. كودك، جوان مى گردد، كامل مى شود، به پیرى مى رسد و سپس مى میرد. در این جهان نوها و كهنه ها از بین مى رود، ولى در جهان آخرت پیرى و كهنگى وجود ندارد، مرگى هم در كار نیست. آنجا جهان بقاء است و اینجا جهان تغییر و فناء.
2- زندگى خالص و ناخالص:
در این جهان، موت و حیات، مرگ و زندگى با هم آمیخته است ولى آن جهان سراپا زندگى است. در اینجا جماداتى و حیواناتى وجود دارند و هر كدام به دیگرى تبدیل مى گردند جسمى كه اكنون بدن ماست و حیات دارد زمانى مرده و جماد بوده است، و بار دیگر نیز حیات از آن جدا مى گردد و به حالت جمادى برمى گردد. زندگى و مرگ در دنیا مخلوط به هم اند اما در آخرت چنین نیست؛ آنجا یكپارچه حیات است.
3- كشت و درو:
یكى دیگر از تفاوتهاى دنیا و آخرت این است كه اینجا خانه كشت كردن است و تخم پاشیدن است و آنجا خانه بهره بردارى و درو كردن. در آخرت عمل نیست، مقدمه نیست، هر چه هست محصول و نتیجه است، مانند روزى كه نتیجه امتحانات دانش آموزان اعلام مى گردد. چه زیباست جمله اى كه رسول اكرم صلى الله علیه و آله در این باره فرموده است: «الدنیا مزرعة الاخرة ؛ دنیا كشتگاه آخرت است». 1
4- سرنوشت اختصاصى و مشترك:
چهارمین تفاوتى كه بین نظام دنیا و آخرت سراغ داریم این است كه سرنوشتها در دنیا تا حدى مشترك است ولى در آخرت هر كس سرنوشتى جداگانه دارد. منظور این است كه زندگى دنیا اجتماعى است و در زندگى اجتماعى همبستگى و وحدت حكمفرماست، كارهاى خوب نیكوكاران در سعادت دیگران موثر است و كارهاى بد دیگران نیز در جامعه اثر مى گذارد و به همین دلیل است كه مسئولیتهاى مشترك نیز وجود دارد.
ولى جهان دیگر چنین نیست، در آنجا محال است كه كسى در عمل دیگرى سهیم گردد، نه كسى از ثمره كار نیكى كه خودش در آن سهمى نداشته است بهره مند مى شود و نه كسى از كیفر گناهان دیگران معذب (عذاب )مى گردد. آخرت خانه جدایى و (( فصل )) است، بین خوب و بد جدایى مى اندازند، ناپاكان را از پاكان جدا مى كنند. 2
گروه دین و اندیشه – حسین عسگری
1- كنوز الحقایق ، باب دال .
2- مجموعه آثار شهید مطهری، ج 1، ص 217.
