کار نیکی برای کسی انجام دهید – و درباره آن با هیچ کس حرف نزنید

بسیاری از ما وقتی که بارها برای دیگران کارهای نیک انجام می دهیم، تقریباً بر آنیم که کارهای نیک خود را به دیگران یادآور شویم و تأیید آنها را بخواهیم.

ما وقتی که نیکی و یا سخاوت خودمان را با دیگران تقسیم می کنیم این کار ما را وادار می کند که احساس کنیم انسان های خیراندیشی هستیم و به یادمان می اندازد که چقدر خوب و چه مقدار مستحق انجام کارهای نیک هستیم.

با وجودی که تمام کارهای نیک ذاتاً جالب هستند، اما در انجام کارهای خیرخواهانه ، به طور پنهانی، چیزی فریبنده تر وجود دارد. وقتی که به دیگران چیزی می دهید همیشه احساس خوبی به شما دست می دهد. به جای آن که این احساسات مثبت را با بیان کار نیک خود به دیگران کم رنگ کنید، با نگفتن آن به دیگران، همه ی احساست مثبت را حفظ کنید.

این کاملاً درست است که انسان باید صرفاً به خاط بخشش، چیزی را بدهد، نه آن که به عوض آن چیزی دریافت کند. این درست همان کاری است که شما وقتی که کار نیک خود را به دیگران نمی گویید انجام می دهید ؛ پاداش شما احساسات گرمی است که از عمل بخشش تان به شما بر می گردد. دفعه ی دیگر که کار نیکی برای دیگری انجام دادید ، آن را به کسی نگویید و از لذت فراوان بخشش بهره مند شوید.