چرا فقط بی حجابی!

تو این دور و زمونه که گناه کردن اپیدمی شده و برخی بی محابا پرده های عصمت رو یکی یکی پاره می کنند و ...سؤال من اینه که چرا بین این همه گناهان کبیره، توجه همه فقط به سمت بی حجابی خانم هاست.

براستی چرا اهالی سرزمین تقوا چشمشون رو روی قتل، رباخواری، شرابخواری، دزدی، کم فروشی، غیبت، ترک نماز و هزار تا چیز دیگه بستن و فقط به این موضوع توجه دارند؟

در پاسخ به این سوال باید گفت: یكی از اهداف اصلی تشكیل حكومت اسلامی ، فراهم نمودن زمینه های لازم جهت تكامل و سعادت مادی و معنوی انسان می باشد و در این جهت موظف است هر آنچه در رشد و هدایت جامعه و انسان موثر است را فراهم و از بروز و ظهور موانع جلوگیری نماید . البته فرایند رشد و تكامل واقعی انسان امری است اختیاری و فرد باید با اراده و با تقویت ایمان و عقیده خویش و عمل به احكام الهی بدان دست یابد و حكومت در این زمینه نمی تواند نقش تحمیلی داشته باشد؛ چنانكه قرآن كریم می فرماید : ‌«لا اكراه فی الدین»، اما در عین حال موظف است محیط اجتماعی سالم و بدور از معصیت و گناه و هم چنین سایر لوازم تكامل را فراهم سازد تا فرد در مقابل ارتكاب گناه و باز ماندن از رشد و هدایت هیچ گونه عذر و بهانه ای نداشته باشد.

در نگاه قرآن، پرداختن به مسائل اجتماعی، اصلاح امور جامعه و برقراری مناسبات عادلانه، از اهداف نبوت و از تعالیم اساسی دین است.«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ»(حدید ، آیه 25) «به راستی كه پیامبران را با پدیده های روشن گر فرستادیم و همراه آنان كتاب و میزان نازل كردیم، تا مردم به دادگری برخیزند و آهن را كه در آن نیروی سخت و سودهای فراوان برای مردم است، پدید آوردیم».«وَلَقَدْ بَعَثْنا فِی كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ » (نحل ، آیه 36) «و به راستی در هر امتی، پیامبری فرستادیم كه خداوند را بندگی كنید و از پیروی طاغوت دوری جویید» .این قبیل آیات و نمونه های متعدد دیگر بیانگر مسئولیت حكومت و جامعه در قبال اصلاح جامعه می باشد و در این راه موظف است نهایت سعی و تلاش خود را به كار ببرد به هیچ وجه نمی توان به صرف فراگیر شدن برخی گناهان از نظام اسلامی انتظار داشت كه از انجام كارویژه خود در جهت مقابله با مظاهر فساد در جامعه ، خودداری نماید.

البته موضوع مهم دیگری كه در زمینه برخورد حكومت با مرتكبان گناه مهم است تفكیك میان گناهانی است كه نمود و اثر كاملا آشكاری در جامعه دارد- و وجود آنان علاوه بر تظاهر آشكار به نفی قوانین و مقررات الهی موجبات ارتكاب سایر معاصی را نیز فراهم می آورد - با سایر گناهانی كه از چنین ویژگی و آثاری برخوردار نمی باشند. بر این اساس نظام اسلامی علی رغم اینكه موظف به برخورد با همه گناهانی كه آثار اجتماعی دارند می باشد اما مواجهه با این قبیل گناهان (قسم اول) نیازمند توجه و برخورد شدید تر است.

واقعیت این است كه نظام جمهوری اسلامی ایران به دلیل ماهیت اسلامی و انتظاری كه جامعه اسلامی از آن دارد به تناسب امكانات خویش تلاش می نماید تا زمینه های رشد و ترقی مادی و معنوی جامعه را فراهم و با مظاهر گناه و تجاوز كنندگان به قوانین الهی برخورد نماید . البته به هیچ وجه مدعی نیستیم در این زمینه كاملا موفق بوده ، اما این چنین نیست كه تنها برخورد با گناه را در بدحجابی محدود و از برخورد با مرتكبین سایر گناهان چشم پوشی نموده باشد ؛ كافی است شما سری به محاكم قضایی بزنید تا با دیدن پرونده های متعددی كه مربوط به سایر گناهان است ، واقعیت امر روشن شود و حتی در مقابل برخی معتقدند نظام اسلامی آن گونه كه لازم است در مقابل بدحجابی شدت عمل ندارد ؛ كه البته در پاسخ باید گفت كه بی حجابی و بدحجابی علاوه بر راهكار فیزیكی ، راهكار فرهنگی و اجتماعی نیز دارد كه توجه جدی به آن می تواند نقش اساسی در حل این معضل ایفا نماید.

در ادامه جهت تبیین دقیق موضوع توضیحاتی در زمینه چرایی برخورد نظام اسلامی با پدیده بدحجابی آورده می شود:

نظام اسلامی و بدحجابی

از آنجا كه انسان موجود اجتماعی است، جامعه بزرگی كه در آن زندگی می كند، از یك نظر همچون خانه او است و حریم آن همچون حریم خانه او محسوب می شود. پاكی جامعه به پاكی او كمك می كند و آلودگی آن، به آلودگی اش می افزاید! روی همین اصل در اسلام با هر كاری كه جو جامعه را مسموم یا آلوده كند به شدّت مبارزه شده است؛ چرا كه گناه، همانند آتش است.

هنگامی كه در نقطه ای از جامعه این آتش روشن شود، بکوشیم آن را خاموش یا محاصره کنیم. اما اگر به آتش دامن زنیم و آن را از نقطه ای به نقطه دیگر ببریم و یا آن را به حال خود واگذاریم، حریق همه جا را فرا خواهد گرفت و كسی قادر بر كنترل آن نخواهد بود! از این گذشته عظمت گناه در نظر مردم و حفظ ظاهر جامعه از آلودگی های خود سد بزرگی در برابر فساد است. اشاعه فحشا و نشر گناه و تجاهر به فسق و تسامح در این موضوع، این سد را می شكند و گناه را در اذهان كوچك و آلودگی به آن را ساده می نماید. بر همین مبنا حكومت اسلامی، موظف است جلوی منكرات را بگیرد. این به معنای تحمیل به حجاب نیست؛ بلكه نوعی واكسینه كردن جامعه در مقابل بیماری های روانی و معنوی است.

در جامعه اسلامی همه وظیفه دارند به بهداشت روانی و سلامت روحانی توجه كنند. این همان امر به معروف و نهی از منكر و نظارت ملی است. حاكمان اسلامی موظف اند موانع رشد فضایل انسانی را از بین ببرند و این در حقیقت بستر سازی برای سلامت روانی جامعه است و در زمان پیامبر و امام علی(ع) نیز هرچند زنان بدحجاب وجود داشته؛ اما قرآن با این پدیده برخورد كرده است، به دنبال آن دیگر آنها نمی توانستند هر طور دلشان خواست در اجتماع ظاهر شوند؛ حتی اقلیت های مذهبی نیز موظف به رعایت مقررات اسلامی در جامعه اسلامی بوده اند.

در آیات 31 سوره «نور» و 34 و 59 سوره «احزاب» كیفیت رفتار اجتماعی زن مورد توجه قرار گرفته است. نیز از آیات امر به معروف و نهی از منكر می توان استفاده كرد كه جلوی هر گونه منكر و زشت، باید ایستاد و اجازه ظهور و بروز به آن نداد.

در هر صورت هنجارهای دینی در جامعه را باید به اجرا گذاشت و نمی توان تنها به عقیده و میل مردم اكتفا كرد. فكر كنید چقدر از مردم حاضرند با میل و رغبت و از روی اعتقاد، از رشوه گرفتن و اختلاس اجتناب كنند؟ چقدر حاضرند از شراب و زنا با میل و رغبت احتراز نمایند تا آنها را آزاد گذاشت که در عمل هم با میل و رغبت وظایف خویش را اجرا كنند!؟ این موضوع منحصر به كشور ما نیست. در هر كشوری یك سلسله دستوراتی است كه به اجبار آنها را به اجرا می گذارند. در كشوری مثل فرانسه ـ كه آن را مهد آزادی می شمارند ـ چگونه به اجبار دختران را وادار به بی حجابی می كنند تا به مدرسه یا دانشگاه راه یابند! تفاوت در جامعه اسلامی و غیراسلامی در نوع هنجارها است؛ نه چگونگی برخورد با آنها.

بسیاری از حكمت ها و فلسفه های حجاب امروزه روشن شده است؛ از جمله:

1. پوشش امری غریزی و فطری برای بشر است. كاوش های باستان شناسی نشان می دهد كه از دیر زمان بشر در حد امكان نسبت به مسئله پوشش اهتمام ورزیده است و همه صاحبان ادیان نیز آن را سرلوحه عمل قرار داده اند.

2. مستور بودن زیبایی ها و جاذبه های جنسی زن و مرد، آنها را از معرض دید و طمع ورزی شهوت پرستان هرزه محافظت می كند و امنیت و بهداشت روانی جسمی آنان را تأمین می کند.

3. برهنگی راهبر به سوی بی بند و باری و لجام گسیختگی جنسی است كه عواقب شوم و زیانباری دارد:

3ـ1. گسترش فساد و ناهنجاری های اجتماعی،

3ـ2. شیوع بیماری هایی چون سفلیس سوزاك ایدز و...،

3ـ3. سست شدن پیمان مقدس خانواده، گسترش آمار طلاق و فزونی عقده های روحی در كودكان،

3ـ4. زیاد شدن فرزندان نامشروع.

اینها و ده ها مشكل اجتماعی دیگر، عواقب شومی است كه جهان غرب را سخت برآشفته است و ستاره تمدنش را به افول می كشاند تا آنجا كه حتی فریاد متفكران ماتریالیستی چون راسل را برآورده و جهان را سخت بر آنان تنگ كرده است. اما مكتب گران قدر اسلام در پرتو هدایت های نورانی اش (همچون حجاب) از اساس با این جریان ویرانگر به مبارزه برخاسته و حجاب را دژی استوار برای صیانت فرد وجامعه از آسیب های بی شمار قرار داده است. از همین رو است كه استعمارگران برای تخدیر جوانان و در بند كشیدن آنان و گسترش اهداف ظالمانه خویش، از بی حجابی و برهنگی به عنوان ابزاری قوی سود می جویند.

در هر صورت، موضوعاتی نظیر حفظ نظام اجتماعی، بقای نسل و خانواده، تأمین سلامت فکری و روحی ـ روانی افراد جامعه و فراهم کردن بستری مناسب و محیطی سالم برای پرورش و تکامل مادی و معنوی انسان و بالآخره پرهیز از عواقب شومی که جوامع دیگر به دلیل رعایت نکردن این قبیل محدودیت ها گرفتار آن شده و یا در آن دست و پا می زنند و... نظام اسلامی را ملزم به اجرای این حکم ارزشمند الهی کرده است.  و البته در كنار برخورد موثر و استفاده از راهكارهای فیزیكی و فرهنگی برای زدودن این معضل از جامعه اسلامیمان با سایر مظاهر گناه و مرتكبان آن نیز تا انجا كه توانایی داشته باشد برخورد می نماید.

برای آگاهی بیشتر ر.ك:

مرتضی مطهری، فلسفه حجاب؛

غلامعلی حداد عادل، فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی

منبع: مجله پرسمان، شماره 79