تبیان، دستیار زندگی
جعفر فردی، این روزها گلایه های فراوانی دارد.او مسؤولان قرآنی کشور را در ضایع شدن حقش مقصر می داند و معتقد است مسابقات بین المللی ایران از اعتبار بیشتری نسبت به مالزی برخوردار است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مقام اول حق من بود!

جعفر فردی که موفق شد رتبه دوم مسابقات قرآن مالزی را به دست آورد، می گوید به جایگاه واقعی اش نرسیده است.

حسین فردی

مجری مسابقات بین المللی قرآن مالزی وقتی از نماینده جمهوری اسلامی ایران دعوت کرد تا به جایگاه قرائت برود، سکوت معناداری سالن را فرا گرفت. همه می دانستند که نماینده ایران یکی از مدعیان کسب رتبه نخست است. فردی از روی صندلی بلند شد و به سمت جایگاه حرکت کرد. اضطراب در چشمانش پیدا بود، اما بیش از او، برادر بزرگ و استادش که همراهان او در مسابقه بودند، نگران بودند. قاری باید چهار دستگاه موسیقایی را در ده دقیقه قرائت می کرد و همه می دانستند که کار آسانی نیست. نماینده جمهوری اسلامی ایران قرائتش را آغاز کرد و در همان ابتدای قرائت، همه را غافلگیر کرد. لبخند شوق روی لب های استاد و برادرش نقش بست و آنها مطمئن شدند که افتخار دیگری برای جامعه قرآنی کشور به ارمغان خواهد آمد. قاری ایرانی «صدق الله» را گفت و با لبخندی از سر رضایت پایین آمد، اما این لبخند خیلی زود از روی لبان هیات اعزامی ایران به مالزی محو شد. روز اختتامیه در کمال ناباوری نام قاری عراقی به عنوان فرد برتر برده شده و قاری ایرانی رتبه دوم را از آن خود کرد.

مسابقات مالزی بیشتر جنبه سیاسی دارد! آنها بیشتر تمایل دارند خودشان اول شوند.

جعفر فردی، این روزها گلایه های فراوانی دارد.او مسؤولان قرآنی کشور را در ضایع شدن حقش مقصر می داند و معتقد است مسابقات بین المللی ایران از اعتبار بیشتری نسبت به مالزی برخوردار است.

آقای فردی! انگار هنوز از حال و هوای مسابقه بیرون نیامده اید. به نشر می رسد کمی خسته اید؟

طبیعی است! فشار مسابقه آن هم در کشور مالزی بالاست. از طرف دیگر از زمانی که به ایران برگشتم فقط حرف مسابقه بوده، برای همین ذهنم هنوز درگیر است. کم کم شرایط عادی می شود.

حال و هوای مسابقات امسال چطور بود و شرکت کننده در چه سطحی بودند؟

با توجه به صحبت های دوستان از دوره های گذشته مسابقات مالزی، پنجاه و یکمین دوره مسابقات وضعیت خوبی داشت، قاریان نسبتاً حرفه ای به این دوره از مسابقات آمده بودند و به نظر می رسید کشورهایی مانند اندونزی، لیبی، مغرب و تایلند و حتی عراق این دوره را جدی تر گرفته بودند. آنها برای  اعزام به مسابقات بین المللی خارج از کشور گزینشی انجام نمی دادند و بدون هیچ مسابقه یا شرط خاصی، چند نفر را برای مسابقه می فرستند، مسلما در چنین شرایی، حافظان و قاریان برتر کشورشان به مسابقه نمی آمدند، ولی امسال شرایط تغییر کرده بود و آنها تقریباً قاریان برترشان را فرستاده بودند.

ظاهراً شما از داوری این دوره مسابقات راضی نیستید؟

یقین دارم در حق من ناداوری شده است. به تایید همه دوستان و اساتیدی که به این مسابقه آمده بودند، قرائت خوب و بدون اشکالی داشتم، اما قاری عراقی به عنوان نفر اول معرفی شد، در حالی که قاری عراقی از نظر فنی تلاوت خوبی نداشت. مشخص نبود مجلسی می خواند یا مسابقه ای. حتی به دلیل اینکه در زمان تعیین شده مسابقه، قرائت را به پایان نرساند، دوباره بخشی از آیه را خواند و فرود آمد، با این حال اول شد. شاید اگر داور ایرانی در این مسابقه حضور داشت، از حقم دفاع می کرد و چنین شرایطی پیش نمی آمد.

با نفر اول چند امتیاز تفاوت داشتید؟

چهارصدم. من از صد امتیاز 92/92 امتیاز آوردم و قاری عراقی 96/92. تا روز اختتامیه هم نتیجه را نمی دانستم، برای همین وقتی نتیجه را فهمیدم خیلی ناراحت شدم. باز هم جای شکرش باقی است که همین رتبه دوم را به ایرانی ها دادند.

به نتیجه اعتراض نکردید؟

آنجا مانند ایران نیست که قاری حق اعتراض داشته باشد، علاوه بر این، نتیجه را روز اختتامیه به صورت رسمی در حضور پادشاه و مسؤولان کشورشان اعلام کردند و دیگر به هیچ کس دسترسی نداشتیم. در حالی که حتی خیلی از قاریانی که در این مسابقه حضور داشتند، از جمله نفر اول قرائت بانوان، قبل از اعلام نتیجه به من گفت که شما اول می شوید. مسابقات مالزی بیشتر جنبه سیاسی دارد! آنها بیشتر تمایل دارند خودشان اول شوند. اگر نتایج این پنجاه و یک دوره را مرور کنید، گفته مرا تایید می کنید. آنها حتما باید از بین خانم ها یا آقایان یک نفر اولی داشته باشند. فقط در شرایطی که قاریان و حافظان آنها اصلا شرایط اول شدن را نداشته باشند، رتبه نخست را بین کشورهای دیگر تقسیم می کنند.

این نقد شما به مسابقات ایران هم وارد است. 26 دوره مسابقه در کشور برگزار شده و 24 دوره رتبه اول قرائت به ایرانی ها رسیده است!

بله، بعضی ها به ایارن هم در این زمینه انتقاد می کنند، ما در ایران شرایط سیاسی وجود ندارد و قاریان ایرانی از نظر حرفه ای بوده با قاریان کشورهای دیگر قابل مقایسه نیستند. ایرانی ها دست کم یک سرد و گردن از قاریان کشورهای دیگر بالاترند و در این شرایط طبیعی است که خودشان برتر شوند.

جعفر فردی، این روزها گلایه های فراوانی دارد.او مسؤولان قرآنی کشور را در ضایع شدن حقش مقصر می داند و معتقد است مسابقات بین المللی ایران از اعتبار بیشتری نسبت به مالزی برخوردار است.

پس معتقدید در ایران داوری عادلانه است و اگر قاری خوب قرائت کند، حتما رتبه اول را به او می دهند؟

صددرصد. هر کسی هر چه را حق باشد، می گیرد. حالا فرقی نمی کند ایرانی باشد یا خارجی، اما در مالزی چنین شرایطی وجود ندارد. در ایران برای شرکت در مسابقات بین المللی، مسابقات مختلفی برگزار می شود و قاری که به عنوان نماینده ایران در مسابقه شرکت می کند، پس از گذراندن سخت ترین و فشرده ترین رقابت ها انتخاب می شود، برای همین واقعا برتر و حرفه ای است، ولی قاریان یا حافظان کشورهای دیگر بدون هیچ رقابتی به مسابقه می آیند. آنها خیلی خوب می دانند که ایرانی ها از همه کشورهای اسلامی در این زمینه جلوترند، اما سیستم داوری شان با مسابقات ایران فرق دارد و بی عدالتی پیش می آید.

مثلا چه فرقی دارد؟

داوران آنها اصلا آموزش ندیده اند و به صورت سلیقه ای و سنتی داوری می کنند. آنها سبک مصطفی اسماعیل را می پسندند، حالا اگر قاری به سبک دیگری خیلی بهتر بخواند به او مقام نمی دهند، به همین دلیل قاری مجبور است فقط به سبک مصطفی اسماعیل تلاوت کند. به مفاهیم قرآن هم اهمیت چندانی نمی دهند و قاری هر جا که دلش بخواهد وقف می کند و دوباره شروع به خواندن می کند، اما در ایران چند سالی است آئین نامه داوری که از نظر کمی و کیفی اصلاح شده در سطح بالایی اجرا می شود.

نزدیک به یک دهه است که داور ایرانی به مسابقات مالزی دعوت نشده، به نظر شما دلیلش چیست؟

فکر می کنم چهار دوره داوران ایرانی در مسابقات مالزی حضور داشتند، اما به دلیل شرایط خاصی که آنها در داوری دارند، چند سالی است که ایرانی ها را دعوت نمی کنند. متاسفانه این مساله برای قاریان ایرانی شرکت کننده در مسابقه لطمه بزرگی است و باعث می شود که حقشان راحت تر تضییع شود.

منظورتان از شرایط خاص چیست؟

اجازه دهید در این باره زیاد بحث نکنیم. یک سری مشکلات پیش آمد که البته ایرانی ها هم در ایجادش بدون تقصیر نبوده اند. برای آنها سن و سال بالای داور و تجربه، خیلی اهمیت دارد، اما گویا ایرانی ها در دو سال آخر داورهای جوان را به مالزی اعزام کرده بودند، به همین دلیل آنها هم دیگر دعوت نکردند.

در حقیقت آنها داورهای جوان ایرانی را در شأن مسابقه خود نمی دیدند؟

تقریباً. اگرچه همین داورهای جوان ایرانی که به مسابقه رفته بودند، از داورهای مسن آنها به مسائل داوری آشناتر بودند، از داورهای مسن آنها به مسائل داوری آشناتر بودند، اما آنها به سن و سال اهمیت بیشتری می دهند.

گفتید آنها به تلاوت سبک مصطفی اسماعیل اهمیت می دهند، شما هم به همین سبک تلاوت کردید؟

خودتان دوست داشتید به چه سبکی بخوانید؟

بیشتر دوست داشتم به همان سبکی که در مجالس می خوانم، تلاوت کنم. البته سبک خاصی ندارم. معمولاً ترکیبی از سبک چند استاد از جمله شحات انور، عمران، رفعت، محمود رمضان و لحنی  که خاص خودم است. اگر مجبور نبودم در این مسابقه هم به همین سبک می خواندم.

کدام آیه را در مسابقات تلاوت کردید؟

آیه 96 سوره نحل را با سبک بیات، حجاز، نهاوند و رست تلاوت کردم و درست در پایان ده دقیقه فرود آمدم. انصافاً از نظر مانور لحنی آیه سختی بود اما از عهده اش برآمدم.

حضور استاد محمد محسن سعدیان به عنوان مربی همراه چقدر در موفقیتتان نقش داشت؟

حضور ایشان به من آرامش می داد. به هر حال استاد سعیدیان تجربیات بسیاری دارند که همان تجربیات برایم مفید بود و به من کمک کرد تا اجرایی بدون نقص در سالن مسابقه داشته باشم.

چرا سعیدیان را استاد همراه انتخاب کردید؟

از هشت سالگی شاگرد استاد سعیدیان بودم، به همین دلیل کاملا با رفتار و روحیاتم آشناست، بدون شک ایشان بهترین گزینه بود تا به عنوان مربی همراه کنارم باشد.

حالا چقدر جایزه گرفتید؟

جوایزشان کم است. من حدوداً با 67 نفر رقابت کردم و به پول ایران 2 میلیون و 800 هزار تومان گرفتم. به نفر اول هم حدود 3 میلیون و نیم جایزه می دهند.

آقای فردی! شما در مسابقات معتبر بسیاری برگزیده شده اید، قصد ندارید از مسابقات کنار بکشید؟ مثل بسیاری از دوستان دیگرتان.

مسابقات مالزی پنجمین تجربه ام در مسابقات قرآنی خارج از کشور بود. سه بار رتبه اول، یک بار رتبه چهارم و امسال هم رتبه دوم را کسب کردم که برایم ارزش بالایی دارد. خوشبختانه همه خوب می دانند که رتبه نخست مالزی نوبتی به کشورهای مختلف داده می شود و کسی که رتبه دوم را کسب کرده، مانند این است که رتبه اول را به دست آورده است. با این حال تصمیم دارم باز هم در مسابقه شرکت کنم. هر وقت در مسابقات سراسری کشور رتبه نخست را آوردم، دیگر مسابقه نخواهم داد.

موافقید کمی هم درباره وضعیت اجرایی این دوره از مسابقات مالزی صحبت کنیم؟

از نظر اجرا، مسابقات مالزی بدون نقص نیست؛ مثلا امسال سیستم صوتی شان وضعیت بسیار بدی داشت، طوری که صدا به صدا نمی رسید. من برای اینکه صدای خودم را بشنوم، مجبور بودم دستم را روی گوشم بگذارم، اما نسبت به مسابقاتی ه در کشورهای اسلامی به ویژه ایران برگزار می شود، تقریباً بی نظیر است. نخست اینکه زمان مسابقه آنها از هشت تا 11 شب بود که فکر می کنم برای یک قاری زمانی خیلی خوبی است. نکته دوم حضور پادشاه و همسرش در روز افتتاحیه و اختتامیه مسابقه است که خیلی رسمی از تک تک شرکت کنندگان استقبال می کنند. علاوه بر این، برنامه اضافی و سخنرانی های طولانی هم ندارند.

زکیه سعیدی، همشهری آنلاین


تنظیم برای تبیان: شکوری