تبیان، دستیار زندگی
باید باور كنیم كه اختلاف به ضرر همه است و ملت‌ها با اختلاف به جایی نخواهند رسید. هنگامی كه بین دو نفر اختلاف بوجود آید هر دو را ضعیف خواهد كرد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

از نبرد سیاسی تا تقوای سیاسی

رمضان

پیشتر در مقاله ای به نقد فضای سیاست ایران اشاره شد. عرصه سیاست در دنیا و به خصوص در کشورهای جمهوری همچون یک مسابقه دو است. دو یا چند رقیب در این مسابقه شرکت می کنند و نهایتا نیز یک نفر گوی رقابت را از بقیه می رباید. اختلافات سیاسی میان نخبگان نیز حداکثر مانند تنه زدن به رقیب در خلال این مسابقه دو است. اما آنچه که امروزه در صحنه سیاسی جامعه و از جانب جناح های سیاسی کشور مشاهده می کنیم بیش از یک تنه زدن ساده در خلال یک مسابقه دو است. گویی جناح های سیاسی وارد یک نبرد تمام عیار شده اند!

هر چند یکی از جناح های سیاسی تقصیرات بیشتری بر گردن دارد اما این امر مبرای جناح دیگر نیست. به نظر می رسد در هر دو جناح، فعالان و نخبگان سیاسی به تنها چیزی که توجه نمی کنند بازتاب و یا تاثیرات پیدا و پنهان سخنانشان است و هر آنچه را که به ذهنشان می رسد، بی درنگ بر صفحه سپید کاغذ می نگارند، بدون آنکه در فلسفه و حکمت آن تامل کافی بکنند. و یا در پشت تریبونهایی که برخی از آنها نیز بسیار مقدس است،سیلی از اتهام و یا القاب نه چندان شایسته برای رقیب ردیف می کنند.

اگر از بالا نگاهی به صحنه سیاسی ایران بیندازیم، به میدان جنگی شبیه شده که از هر سو تیرها و پیکان ها در کمان ها گذاشته شده و پرتاب می شود. ادامه این وضعیت برای نظام و حتی برای هیچ کدام از جناح های سیاسی پسندیده نیست. چندی پیش آیت الله جوادی آملی در سخنان حکیمانه ای در نماز جمعه قم فرمودند: " باید باور كنیم كه اختلاف به ضرر همه است. اگر مشكلی در بین ماست باید آن را درون خود حل كنیم. ما باید باور كنیم كه اختلاف به ضرر همه است و ملت‌ها با اختلاف به جایی نخواهند رسید. هنگامی كه بین دو نفر اختلاف بوجود آید هر دو را ضعیف خواهد كرد. مقام معظم رهبری، مراجع و علما و همه‌ی مسوولان ما بارها تاكید كرده‌اند كه مواظب زبان، گفتار و قلم خود باشیم و از عملی كه ایجاد تشنج كند، بپرهیزیم."

باید باور كنیم كه اختلاف به ضرر همه است و ملت‌ها با اختلاف به جایی نخواهند رسید. هنگامی كه بین دو نفر اختلاف بوجود آید هر دو را ضعیف خواهد كرد

همچون ایشان، بسیاری دیگر از دلسوزان نظام و انقلاب نیز خواستار خاتمه سلسله های بی پایان نامه های سرگشاده و خطابه سرایی های حماسی -که به نظر می رسد سخن بر خطیب سلطه یافته و نه خطیب بر سخن- شده اند، اما هنوز نشانه های آتش بس سیاسی میان دو جناح سیاسی به چشم نمی آید، هیچ کدام از طرفین کوچکترین تلاشی برای ایجاد آرامش و ثبات در جامعه نشان نمی دهند.

 به نظر نمی رسد امیدی به پایان این نبرد تمام عیار سیاسی باشد؛ جز یک امید: رمضان

ماه رمضان

در دعای امام سجاد "هنگامی که ماه رمضان فرا می رسید" می خوانیم: "اللهم صل علی محمد و آله ، و الهمنا ...التحفظ مما حظرت فیه، و أعنا علی صیامه بكف الجوارح عن معاصیك، و استعمالها فیه بما یرضیك حتی لا نصغی باسماعنا الی لغو، و لا نسرع بابصارنا الی لهو. و حتی لا نبسط ایدینا الی محظور، و لا نخطو باقدامنا الی محجور، و حتی لا تعی بطوننا إلا ما احللت، و لا تنطق السنتنا إلا بما مثلت، و لا نتكلف إلا ما یدنی من ثوابك ، و لا نتعاطی إلا الذی یقی من عقابك "

ترجمه" بار خدا بر محمد و آل او درود فرست، ...دوری گزیدن از آنچه را كه منع و حرام كرده ای به ما الهام نما، و ما را بر روزه داشتن آن به وسیله بازداشتن اعضا و جوارح از گناهان و به كار بردن آنها در آن ماه به آنچه تو را خشنود می گرداند (خواسته تو در آن است) یاری فرما، تا با گوشهامان سخن بیهوده گوش ندهیم، و با چشمهامان به سوی بازی (كارهایی كه انسان را از مقصود بازدارد) نشتابیم، و دستهامان را به حرام دراز ننماییم، و با پاهامان به سوی آنچه منع و حرام گشته نرویم، و در شكمهامان جز آنچه تو حلال و رواگردانیده ای نباشد، و زبانهامان گویا نشود جز به آنچه ( قرآن مجید و گفتار پیغمبر اكرم و ائمه معصومین ع) خبر داده و بیان فرموده و رنج نكشیم جز در آنچه ( عبادت خالق و خدمت به خلق كه ) به پاداش تو نزدیك گرداند ، و بجا نیاوریم جز آنچه كه از كیفر تو نگاه دارد.

پیامبر گرامی اسلام تاکید می کنند که روزه تنها به امساک از خوردن و آشامیدن نیست. امیدواریم فضای سیاسی جامعه در این ماه مبارک با روزه سیاسی، سکوت و تقوای زبان همراه شود

روایت: در مورد آداب و نیكو رفتاری روزه دار اخبار بسیار رسیده، و از آن جمله روایت شده است: زن روزه دار به كنیز خود دشنام داد، رسول خدا - صلی الله علیه و آله - شنید، فرمود: طعام و خوراك آوردند و به آن زن امر كرد كه بخور، گفت: من روزه هستم! حضرت فرمود : چگونه روزه هستی و به كنیز خود دشنام دادی؟! روزه تنها امساک از خوردن و آشامیدن نیست.

پیامبر گرامی اسلام تاکید می کنند که روزه تنها به نخوردن و نیاشامیدن نیست. امیدواریم فضای سیاسی جامعه در این ماه مبارک با روزه سیاسی، سکوت و تقوای سیاسی زبان همراه شود و به یاری دعای نیمه شب پاکان و صالحان از شرایط سخت و دشواری که در آن قرار داریم به سلامت عبور کنیم.

امید آن است که ماه روزه، سبب شود تا روزنامه ها، خبرگزاری ها، نویسندگان سیاسی –از جمله همین نویسنده- و نخبگان سیاسی جامعه با در پیش گرفتن روزه سیاسی و تقوای زبان، در گفتار و نوشتار خود دقت بیشتری نمایند و بسوی کاهش اختلافات و آرام کردن فضای جامعه حرکت کنند. پیامبر اکرم در مدینه میان مهاجران وانصار عقد اخوت و برادری خواندند، ماه رمضان نیز ماهی است که در آن عهد اخوت و برادری سفارش شده است. چه خوب است نخبگان و فعالان سیاسی به سیره پیامبر اقتدا کرده و برادری سیاسی خود را به ولی نعمتان که مردم باشند نشان دهند.

خداوند در سوره بقره می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ كَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ

"ای کسانی که ایمان آورده اید، همگی در سلم و آشتی درآیید و از شیطان تبعیت نکنید که او دشمنی آشکار است."

حمید نساج

گروه جامعه و سیاست